Travel of the Magicians

[ฉันสงสัย]
 


[การเดินทางครั้งนี้มันจะจบลงเมื่อไหร่]




“ อิครอสเจ้ามันแต่อืดอาดเช่นนั้นเราจะไปถึงเมืองด้านหน้าไม่ทันรุ่งสางเอานะ ”




 ในป่าฤดูใบไม้ร่วงสักที่หนึ่ง ภายในป่านั้นจักมีเสียงสรรพสิ่งอยู่ตลอดเวลา เสียงอ่อนโยนของสายน้ำและธรรมชาติ มันช่างไพเราะจนผู้คนที่ผ่านไปมารู้สึกสงบเสียไม่อยากผ่านมันไป




“ไลเซน ข้าขอฟังเสียงบรรเลงนี่ต่อสักหน่อยเถิด”




“ถ้าหากเจ้าต้องการฟังเสียงขนาดนี้ ทำไมไม่ปักหลักที่นี่เลยล่ะ”



“ได้หรือ! ”




เมื่อฟังเช่นนั้น น้ำเสียงของชายนามว่า 'อิครอส' ถึงกับเริงร่าเสียเหลือเกิน แต่เริงร่าไม่ทันไรกำปั้นใหญ่ก็ทุบลงที่ศีรษะของชายหนุ่มคนนั้นเสีย




“จะบ้ารึยังไง ถ้าหากปล่อยเจ้าไปมีหวังไปสร้าง
หนี้สินให้ข้าอีกเป็นแน่”


“เป็นไปไม่ได้หรอกน่า ฮะๆ”



เจ้าของไรผมสีขาวหัวเราะแห้งกันเลยเชียว ที่สหายของเขาพูดมานั้น มันไม่มีอะไรผิดแม้แต่น้อย คนขี้เหล้าอย่างเขามักจะมีหนี้สินที่ไม่น้อยมาฝากเพื่อนเขา มิหนำซ้ำยังชอบดื่มแล้วไม่จ่ายเสียด้วย ถ้าให้เปรียบว่าเขาเป็น ‘ภาระอันใหญ่หลวง’ ไลเซนทัสก็



มิได้ผิดเลยแม้แต่น้อย



“ถ้าหากรุ่งเช้ายังไม่ถึงเมือง ไทเวสไอซ์ ล่ะก็....ข้าจะจับเจ้าโยนลงเหว”



“ ด...เดี๋ยวสิ แบบนั้นมันออกจะรุนแรงไปมั้ย”



ไลเซนทัสเดินนำหน้าไปโดยมิได้ฟังอิครอสเลยแม้แต่น้อย เสียงร้องโหยหวนราวกับม้าออกลูกของอิครอสนั้นก็มิได้ทำให้ไลเซนทัสหยุดเดินแม้แต่น้อย....








 






จบการปฐมบท